ناسپاسی نکنیم، اسکوچیچ بماند

  عصر ایران؛ اهورا جهانیان- ‌هم‌گروه شدن ایران با انگلیس و آمریکا و برندۀ بازی اسکاتلند-اوکراین در جام جهانی 2022، جذابیت‌های سیاسی خاص خود را دارد اما به لحاظ فوتبالی نیز نکته‌های جذابی دارد.

  اگر اسکاتلند در بازی پلی‌آف اوکراین را ببرد و به جام جهانی بیاید، ایران مختاف نظم لیبرال در واقع به مصاف دو لیبرال‌دموکراسی مهم دنیا برود: آمریکا و بریتانیا.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ولی بریتانیا با دو تیم انگلیس و اسکاتلند در جام جهانی حضور دارد.

  تکرار دیدار سیاسی با آمریکا، قطعا دیدنی است و طبیعتا آمریکایی‌ها انگیزۀ زیادی دارند برای گرفتن انتقام شکست جام جهانی 1998. فوتبال آمریکا از ایران قوی‌تر است و ما در همان جام جهانی 1998 هم اگر خوش‌شانس نمی‌بودیم، به آمریکا می‌باختیم.

   در آن مسابقه، آمریکایی‌ها دو یا سه بار تیر دروازۀ ما را به لرزه درآوردند و در نیمۀ اول نمایش هجومی‌تری نسبت به ایران داشتند. اما مشکل فوتبال آمریکا، فقدان خلاقیت در بازیکنان آمریکایی است. فوتبال فقط پول و علم و تاکتیک و دوندگی و سرعت و حرفه‌ای‌گری نیست. چیزی به نام تکنیک و خلاقیت هم لازم دارد.

   بازی با انگلیس، مسابقه‌ای تازه برای تیم ملی ایران در جام جهانی است. قاعدتا انگلیسی‌ها شانس بیشتری برای پیروزی در این بازی دارند ولی انگلیس، اسپانیا نیست. شاگردان ساوتگیت هم آن قدرها تکنیکی و خلاق نیستند و ایران شاید بتواند با یک بازی دفاعی جانانه، انگلیس را متوقف کند.

   اگر کی‌روش مربی تیم ملی بود قطعا در هر سه بازی به شدت دفاع می‌کردیم و بسیار کم حمله می‌کردیم، با این حال به نظر می‌رسد بازی دفاعی در برابر انگلیس ممکن است به کار تیم ملی ایران بیاید.

   تیم کی‌روش اما چون اساسا برای دفاع کردن وارد زمین می‌شد، اگر در آغاز بازی یا در نیمۀ اول گل می‌خورد، همچنان سبک بازی دفاعی‌اش دست‌نخورده باقی می‌ماند. مثل بازی با اسپانیا و پرتغال در جام جهانی 2018. در آن جام اگر در ابتدای مسابقه با مراکش هم گل می‌خوردیم (که قاعدتا باید چنین می‌شد)، نمی‌توانستیم مکررا به دروازۀ مراکش حمله کنیم.

   به هر حال احتمال گل خوردن در اولین بازی در جام جهانی برای تیم‌های ضعیف‌تر، کم نیست. بنابراین در بازی با انگلیس، یک مربی کاملا دفاعی به درد تیم ایران نمی‌خورد.

   اگر اسکاتلند اوکراین را شکست دهد، ما برای دومین بار در جام جهانی به مصاف اسکاتلند خواهیم رفت. ایران در جام 1978 با اسکاتلند به تساوی 1 بر 1 رسید و همین تساوی مانع صعودش به مرحلۀ بعد شد. در حالی که هلند و پرو هر کدام با اختلاف 3 گل ایران را برده بودند، اسکاتلند در برابر ایران متوقف شد و حتی پیروزی در برابر هلند در بازی پایانی نیز نتوانست موجب صعود اسکاتلند به مرحلۀ بعد شود.

   بنابراین اسکاتلندی‌ها خرده‌حسسابی تاریخی با ما دارند و اگر به قطر برسند، مثل آمریکایی‌ها می‌آیند تا با ما تسویه‌حساب کنند. ولی به نظر می‌رسد تیم ملی ایران شانس قابل توجهی برای پیروزی در برابر اسکاتلند یا اوکراین داشته باشد.

  اسکاتلند مثل ایران هیچ وقت در جام جهانی از گروهش صعود نکرده و اساسا تیم زهرداری نیست. اوکراین شاید به دلایل سیاسی باانگیزه‌تر از اسکاتلند باشد برای درخشش در جام جهانی. بازیکنانش هم خلاقیت بیشتری نسبت به اسکاتلندی‌ها دارند. اما فی‌الحال به نظر می‌رسد که اوکراین و اسکاتلند برای ایران حریفان راحت‌تری در قیاس با آمریکا باشند.

   اگرچه دو پیروزی در برابر آمریکا و اوکراین/اسکاتلند امر بعیدی نیست، ولی از کاغذ تا عمل راه بسیار است! کاملا محتمل است که ایران حتی با سه باخت جام جهانی را ترک کند. بنابراین نباید پیشاپیش دربارۀ صعود به مرحلۀ یک‌هشتم نهایی جام جهانی روده‌درازی کنیم!

   هدف حداقلی ما باید کسب یک برد و یک تساوی باشد. با چهار امتیاز شاید بتوانیم از گروه صعود کنیم ولی احتمالش زیاد نیست. یک برد و دو تساوی یا دو برد به احتمال بسیار زیاد ایران را برای اولین بار به یک‌هشتم نهایی جام جهانی می‌فرستد.

   اما مهم‌تر از صعود به مرحۀ حذفی، شاید زیبا بازی کردن یا ارائۀ "بازی خودمان" باشد. تیم کارلوس‌ کی‌روش قطعا شایستۀ احترام بود ولی فوتبال که ارائه می‌کرد، با روح و تاریخ فوتبال ایران و حتی با بازی‌های متعارف تیم‌های باشگاهی ایران، چه در داخل کشور چه در مسابقات باشگاهی آسیا، تطابق نداشت.

   فوتبال ایران آن قدر دفاعی نیست که عصاره‌ و چکیده‌اش منجر به شکل‌گیری تیم ملی‌ای شود با آن نمایش کاملا دفاعیِ تیم کی‌روش. تیم کی‌روش در دو جام جهانی دو گل زد و یکسره دفاع کرد و از گروه هم صعود نکرد. دلیلی ندارد این بار هم کاملا دفاع کنیم و نهایتا حذف شویم. می‌توانیم فوتبال طبیعی ایران را به نمایش بگذاریم. مثل 1978 و 1998.

   در 1978 اگرچه تیم ایران دو گل بیشتر نزد، ولی در بازی سوم مقابل پرو، مدام حمله می‌کرد چراکه پیروزی مقابل پرو تنها راه صعود ایران به مرحلۀ بعد بود. در 1998 هم بازی خودمان را کردیم.

   همچنین باید گفت که تیم ملی ایران در پنج دورۀ گذشتۀ حضورش در جام جهانی، هیچ وقت موفق نشده بیش از دو گل بزند. در 1978 و 1998 و 2006 دو گل زدیم، در 2014 و 2018 هم یک گل. البته در 2018 مدافع مراکش هم یک گل برای ایران زد. به هر حال در این جام اگر بتوانیم بیش از دو گل بزنیم، گامی به پیش برداشته‌ایم.

   انگلیس اولین حریف ایران در جام جهانی است. سپس به مصاف اوکراین یا اسکاتلند می‌رویم و نهایتا با آمریکا بازی داریم. بازی با آمریکا، حتی اگر تا آن موقع حذف شده باشیم، به دلیل حساسیت سیاسی‌اش، قطعا برای بچه‌های تیم ملی جدی خواهد بود. اگر هم در دو بازی اول حذفمان قطعی نشده باشد، بازی با آمریکا بسیار نفس‌گیر می‌شود.

   به دلیل شباهت فوتبال انگلیس و اسکاتلند، شاید بهتر باشد اسکاتلند حریف دوم ما باشد نه اوکراین. بازی با انگلیس قطعا در ارتقای شانس ایران برای پیروزی مقابل اسکاتلند موثر خواهد بود.

   و نهایتا اینکه، کمتر از 10 ماه به آغاز جام جهانی باقی مانده است. در این مدت کوتاه، هر کسی که بر طبل تغییر سرمربی تیم ملی بکوبد، قطعا عنصری باندباز است که منافع شخصی و گروهی‌اش را به منافع ملی ترجیح می‌دهد.

  موقعی که اسکوچیچ مربی تیم ملی شد، ما امید چندانی برای صعود به جام جهانی نداشتیم. او با درایت تیم ملی را به جام جهانی برد. سبک بازی‌اش دفاعی نیست و به همین دلیل بازیکنان هجومی پرشمار تیم ملی، می‌توانند بازی متعارف خودشان را ارائه دهند و مجبور نیستند در عین برخورداری از توانایی‌های هجومی فراوان، یکسره مشغول دفاع کردن شوند.

  تغییر سرمربی تیم ملی از سوی مقامات فدراسیون فوتبال ایران در این فاصلۀ اندک به آغاز جام جهانی، مصداق بارز ناسپاسی است. کسانی هم که در پشت پرده مشغول چنین تلاشی‌اند، نمی توانند داعیۀ خدمت داشته باشند چون تنها به اغراض خود وفادارند.

  کوتاه این که ناسپاسی نکنیم. همان که ما را در اوج نومیدی و دل‌سردی و زودتر از همیشه به جام جهانی برد باید روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2022 بنشیند.

منبع: عصر ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۹۳۴۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۴۷ میلیون افغانستانی را خوشحال کردیم | اینفانتینو هم از صعود افغانستان به جام جهانی هیجان‌زده بود

همشهری‌آنلاین - علی‌اصغر درویش

تیم ملی فوتسال افغانستان در جام‌ملت‌های آسیا ۲۰۲۴با هدایت سرمربی ایرانی خود دست به‌کار بزرگی زد و توانست برای اولین‌بار به جام‌جهانی صعود کند؛ اتفاقی که بازتاب بسیاری در رسانه‌های ورزشی داشت. مجید مرتضایی، سرمربی تیم ملی فوتسال افغانستان حالا بعد از گذشت چند روز از پایان این مسابقات از حال و هوای مردم افغانستان و تجربه شگفت‌انگیز آنها می‌گوید. مرتضایی، فوق‌لیسانس مدیریت تربیت‌بدنی، دارنده مدرک A آسیا، مدرس فیفا و فدراسیون فوتبال است و سابقه مربیگری در تیم‌ فوتسال فرش‌آرای مشهد در لیگ دسته‌اول فوتسال کشور و همچنین کمک‌مربیگری در تیم ابومسلم خراسان را در کارنامه خود دارد. او درباره جزئیات تشکیل تیم ملی فوتسال افغانستان و صعود این تیم به جام‌جهانی با روزنامه همشهری گفت‌وگو کرده است.

*تجربه حضور در جام‌ملت‌های آسیا آن هم با تیمی مثل افغانستان، سخت نبود؟

تقریبا برای تمام بازیکنان و مربیان افغانستان تجربه جدیدی بود به این دلیل که تا آن زمان هیچ تیم ملی‌ای از افغانستان نتوانسته بود به مراحل نهایی در جام‌ملت‌های آسیا راه پیدا کند و رسیدن به این جایگاه ۱۰سال طول کشید. البته استرس خیلی زیادی وجود داشت چون محیط برای بازیکنان افغانستان ناشناخته بود.

*مراحل آماده‌سازی تیم ملی فوتسال افغانستان چطور بود؟

قبل از شروع جام‌ملت‌ها بازی‌های دوستانه زیادی داشتیم. در یک تورنمنت در تایلند شرکت کردیم سپس به میانمار رفتیم و چند بازی تدارکاتی انجام دادیم و بعد از آن نیز چند بازی دوستانه با عربستان، چین و تاجیکستان برگزار کردیم تا درنهایت با آمادگی کامل در مسابقات حاضر شده و نتایج قابل‌قبولی بگیریم.

*چه اتفاقی افتاد که تصمیم به هدایت تیم ملی فوتسال افغانستان گرفتید. پیشنهاد از کجا بود؟

از ۴، ۵سال قبل فدراسیون فوتبال افغانستان به این جمع‌بندی رسیده بود که از یک مربی ایرانی استفاده کند. با توجه به اینکه من در لیگ برتر فعالیت داشتم و چند بازیکن افغانستان در لیگ ایران بودند این پیشنهاد برای من مطرح شد اما آمدن حکومت طالبان در آن زمان در این پروسه یکی دو سال توقف ایجاد کرد تا اینکه کشور افغانستان سر و شکل گرفت و فدراسیون افغانستان کار خود را دوباره شروع کرد و پیشنهاد حضور من در تیم ملی فوتسال افغانستان جدی‌تر شد و از من خواستند آنجا حضور پیدا کنم. من هم رفتم و قرارداد امضا کردم. فکر می‌کنم ۲سال پیش همین موقع‌ها بود که نخستین حضور افغانستان در مقدماتی جام‌ملت‌های آسیا را در قرقیزستان داشتیم اما با توجه به وقت کمی که قبل از این مسابقات داشتیم و اینکه تیم را ۲۰روز بود که تحویل گرفته بودیم به‌خاطر تفاضل گل نتوانستیم به مسابقات جام‌ملت‌ها صعود کنیم. در ادامه با همکاری و کارهای زیربنایی که انجام شد، ۶ماه برای حضور در مسابقات فرصت داشتیم. در این فرصت لیگ برتر افغانستان را دیدیم، بازیکنانی که در ایران و خارج از ایران بازی می‌کردند را زیرنظر گرفتیم و در نهایت تیم خوبی برای مسابقات آماده کردیم.

*پس افغانستان هم لیگ فوتسال دارد؟

بله. لیگ برتر افغانستان هر سال در بهمن و اسفند با شرکت ۱۲تیم برگزار می‌شود. البته ۲سال متوقف شده بود و از آن زمان به بعد دوباره راه افتاد.

*ظاهرا لژیونر هم داشتید؟

خیلی از بازیکنان را از لیگ افغانستان انتخاب کردیم و اکثر آنها هم بازیکنانی بودند که قبل از آن در ایران بازی می‌کردند یعنی از بچه‌های مهاجر افغانستان استفاده کردیم. غیر از لیگ برتر افغانستان در ایران هم مسابقات مهاجران در مشهد و تهران برگزار می‌شد که آنها را هم رصد کردیم، بازیکنانی که در سوئد و آلمان بازی می‌کردند را هم زیرنظر گرفتیم. البته این لژیونرها در دور قبل در تیم حضور داشتند اما بنا به دلایلی در جام‌ملت‌ها در کنار ما نبودند.

*واکنش‌ها در افغانستان به این دستاورد بزرگ چطور بود؟

بی‌نهایت عالی بود و تا آنجا که خبر دارم ۴۷میلیون جمعیت افغانستان خوشحال بودند. در فرودگاه ترکیه هم استقبال خیلی خوبی شد.

*چهره‌های مطرح هم واکنش نشان دادند؟

بله. چهره‌هایی از خارج و داخل افغانستان واکنش نشان دادند. به‌عنوان مثال پیام آقای اینفانتینو برای تیم ملی فوتسال افغانستان که خود ایشان هم هیجان‌زده شده بود که چطور یک تیم ناشناخته در همان نخستین حضورش در جام‌ملت‌ها برای نخستین بار به جام‌جهانی صعود می‌کند. رئیس‌الوزرای افغانستان پیام دادند. در کل مردم افغانستان به این دلیل از صعود تیم ملی فوتسال افغانستان به جام‌جهانی خیلی خوشحال بودند که در تاریخ کل رشته‌های ورزشی افغانستان این اولین‌بار بود که افغان‌ها بعد از ۷۰سال که در رشته‌های ورزشی مختلف فعالیت داشتند در یک رشته تیمی به جام‌جهانی صعود کردند.

*کلیپی از خوشحالی بازیکنان با آهنگ صادق بوقی در رختکن تیم ملی فوتسال افغانستان در فضای مجازی حسابی ترند شد.

بازیکنان افغانستان این قول را از بدنساز تیم گرفته بودند که اگر تیم به جام‌جهانی صعود کرد باید این خوشحالی را انجام دهد و در وهله اول بدنساز تیم زیر بار نمی‌رفت ولی با اصرار بازیکنان افغانستان این کار را انجام داد. فکر می‌کنم از خود صادق بوقی هم هیجان بیشتری نشان داد و خیلی در این نقش فرورفته بود!

*کمی از خودتان صحبت کنید. همکاری مجید مرتضایی با تیم ملی فوتسال افغانستان ادامه دارد؟

قرارداد من با تیم ملی فوتسال افغانستان تا پایان ۲۰۲۴ بود و قرار شد که اگر تیم به جام‌جهانی صعود کند مبلغی به‌صورت خودکار به قراردادم اضافه شود و این اتفاق هم افتاد.

*بعد از جام‌ملت‌ها پیشنهاد جدید داشتید؟

رفتن با افغانستان به جام‌جهانی افتخار بزرگی است ولی با توجه به اینکه حضور در جام‌جهانی برای من خیلی جذاب بوده و مردم این کشور خیلی از این حضور خوشحالند، می‌خواهم با این تیم در آنجا شگفتی‌ساز شویم. می‌خواهم این کار را به سرانجام برسانم و پیشنهادها را نپذیرفتم. اما حقیقتا از جاهای مختلف پیشنهاد داشتم، از چند تیم‌ لیگ برتر ایران پیشنهادهایی داشتم که چندبرابر بود و از امارات هم پیشنهاد داشتم که قبول نکردم.

*اینطور که معلوم است برای انتخاب بازیکنان حسابی وقت گذاشته‌اید؟

بازیکنان تیم ملی افغانستان را از بین نزدیک به ۷۰نفر انتخاب کردیم که حدود ۳۵نفر زیر ۲۰سال و ۳۵نفر بالای ۲۰سال بودند. تقریبا ۱۰ماه پیش اردویی در مشهد برگزار کردیم که از بین اینها حدود ۱۸نفر را برای تیم بزرگسالان انتخاب کردیم. از طرف دیگر مجاورت با ایران هم شانس بزرگ افغانستان بود.

*چرا؟

به این دلیل که ایران مهد فوتسال است و بازی کردن با تیم‌های ایرانی خیلی به تیم ملی فوتسال افغانستان کمک کرد. مثلا در همین مشهد ۱۶بازی دوستانه با تیم‌های لیگ یک و دو ایران انجام دادیم که به‌نظر من خیلی از آن تیم‌ها از تیم‌های ملی که با آنها بازی کردیم قوی‌تر بودند. خوبی برگزاری اردو در ایران این است، یعنی شما اگر با یک تیم لیگ استان ایران هم بازی کنید ممکن است از لحاظ قدرت با یکی از تیم‌های ملی برابری کند. رونق فوتسال در ایران به پیشرفت فوتسال افغانستان خیلی کمک کرده است.

*افغانستان در مرحله گروهی تیم بسیار خوبی نشان داد اما شاید پیروزی برابر قرقیزستانی که ژاپن و ویتنام را شکست داده بود، خیلی کار بزرگی بود. به‌نظر می‌رسید بازیکنان افغانستان رفته‌رفته به‌خودباوری رسیده بودند.

دقیقا. ۶بازیکن از ۱۴بازیکن افغانستان حتی یک بازی ملی هم نداشتند. مربیان بهتر حرف من را متوجه می‌شوند. یک بازیکنی که هیچ تجربه‌ای در بازی‌های برون‌مرزی نداشته، وقتی بتواند عملکرد قابل‌توجهی در این سطح از بازی‌ها داشته باشد خیلی اتفاق خوبی رخ داده است.

*حقیقتا فکر می‌کردید تیم ملی فوتسال افغانستان به جام‌جهانی صعود کند؟

از زمانی که شروع کردیم به بچه‌ها گفتم هدف ما جام‌جهانی است و باید برای این هدف تلاش کنیم اما واقعیت را بگویم آن روزی که قرقیزستان را بردیم و به جام‌جهانی صعود کردیم برای خود من قابل باور نبود و به بازیکنان می‌گفتم باور می‌کنید به جام‌جهانی رفتیم!

*در پایان چه صحبتی دارید؟

خیلی خوشحالم که خداوند این لطف را به من داشته که به کمک بازیکنان افغانستان توانستم در اوج سختی، در اوج غم و در اوج محنت میلیون‌ها افغان را خوشحال کنم.

کد خبر 849541 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها فوتسال و فوتبال ساحلی ویژه ورزشی ورزش